Wiele państw, szczególnie tych bardziej rozwiniętych opiera swój rozwój na społeczeństwie wiedzy. Wiedza jest postrzegana jako wartość stymulująca gospodarkę, ale często tez jako narzędzie dominacji klasowej. Możliwość uzyskania odpowiedniego wykształcenia jest postrzegana przez wielu ludzi jako wyznacznik statusu. Nie bez powodu to w krajach o najniższym średnim poziomie wykształcenia najczęściej dochodzi do konfliktów lokalnych i niemożności zorganizowania trwałych struktur państwowych. W wielu przypadkach jednak dochodzi do sytuacji, kiedy takie konflikty wynikające ze słabo rozwiniętej państwowości są wykorzystywane przez lepiej zorganizowanych sąsiadów. Wiedza, która pozwala na zrozumienie działania struktur państwowych często też prowadzi do świadomości tego co można uzyskać na arenie międzynarodowej – to z kolei może doprowadzać do kolejnych napięć, a w konsekwencji wojen. Reglamentacja wiedzy jest więc w pewnym sensie środkiem do uzyskania przewagi nie tylko technologicznej i społecznej, ale też politycznej.
