Lokalizacja zawału mięśnia sercowego wynika z tego, które z naczyń wieńcowych uległo zamknięciu lub krytycznemu zwężeniu. Zawał ściany dolnej lewej strony dotyczy ściany, która bezpośrednio sąsiaduje z przeponą. Zawał ściany dolnej objawia się uciskającym bólem, swędzeniem i pieczeniem w okolicach mostka. U osób starszych i cierpiących na cukrzycę może pojawić się w nadbrzuszu, głównie pod prawym łukiem żebrowym, ponieważ ból promieniuje. Zawał ściany dolnej spowodowany jest zamknięciem światła prawej tętnicy wieńcowej. Zawał ściany bocznej często jest odczuwalny jako problemy z układem pokarmowym, ponieważ mogą mu również towarzyszyć nudności, a nawet wymioty.
Poszczególne postacie zawału mogą się ze sobą kojarzyć, w zależności od liczby zajętych tętnic i lokalizacji zmian powodujących ustanie dopływu krwi do danego obszaru mięśnia sercowego. Cennych informacji o charakterze, rozległości i umiejscowieniu zawału dostarcza badanie EKG.
Zawał ściany dolnej powoduje zamknięcie prawej tętnicy wieńcowej.
Zawał ściany dolnej, któremu towarzyszy zawał prawej komory nie rokuje dobrze. Jest jednym z dwóch najgorszych zawałów serca. Drugim źle rokującym zawałem jest zawał ściany przedniej, zwaną też ścianą przednioboczną. Bez względu jednak na to, której ściany serca dotyczy zawał, żadnego nie należy bagatelizować i trzeba stosować się do zaleceń lekarza, ponieważ po zawale może dojść do powikłań. U niektórych chorych występuje tak zwany zespół pozawałowy, który może występować w różnym czasie, od kilku do kilkunastu tygodni po zawale. Do typowych objawów zespołu pozawałowego należy gorączka, bóle w klatce piersiowej nasilający w czasie oddychania, tarcie osierdzia, a czasem też pojawienie się płynu w jamie opłucnej.
U chorych po zawałach ważne znaczenie ma tak zwana prewencja wtórna, a także rehabilitacja pozawałowa, która rozpoczyna się już po wczesnym okresie po ustąpieniu ostrych objawów związanych z zawałem serca. Jest ona prowadzona bardzo ostrożnie, a program ćwiczeń dostosowany jest do stanu i możliwości chorego. Sprzyja to utrzymaniu odpowiedniej kondycji fizycznej oraz zapobiega zanikaniom mięśniowych. Prewencja ogólna ma na celu złagodzenie dalszego przebiegu choroby i zmniejszenie ryzyka wystąpienia powtórnego zawału serca, poprzez odpowiednie postępowanie ogólne i leczenie farmakologiczne.
Do zawałów najczęściej dochodzi w godzinach porannych i przedpołudniowych. Najczęściej zawały wywołują stres oraz wysiłek fizyczny. Innymi, mniej znaczącymi, rzadszymi przyczynami zawałów są między innymi wady rozwojowe, zmiany pourazowe i zapalne, zatory, zakrzepy, nadczynność tarczycy, niedokrwistość oraz niedomykalność zastawki aortalnej.
Większość zgonów pozawałowych następuje w pierwszej dobie po zawale.
Na szczęście możemy sobie tego wszystkiego oszczędzić i działać w ramach zapobiegania zawału. Zapobieganie zawałowi serca nie różni się zbytnio od zapobiegania chorobie wieńcowej sprowadza się do profilaktyki miażdżycy oraz wykrywania i skutecznego zwalczania choroby wieńcowej.
